ماهنامه خط صلح – شخصیت اول کتاب خاطرات دلبرکان غمگین من روزنامهنگار پیری است که در آستانهی نود سالگی میخواهد یک شب عشقی دیوانهوار را با دختری نوجوان به خودش هدیه دهد؛ تصمیمی که در نهایت در نود سالگی زندگی او را لبریز از احساس رهایی میکند که پیش از آن نظیرش را نشناخته بود. آزادی همهی آن چیزی است که ما در جستوجوی آنیم و در جامعهی امروز زنان بیش از مردان به دنبال تجربهی احساس رهایی میگردند که ریشههای آن در مردسالاری حاکم بر جامعه به روشنی هویداست؛ اما اگر همهچیز درست جفتوجور نشود، دستیافتن به همین احساس رهایی میتواند نقطهی آغاز راهی باشد که به کارتنخوابی میرسد. به گفتهی مدیر یکی از مراکز نگهداری از زنان آسیبدیده تجاوز محارم در کودکی یکی از دلایل پرتکراریست که زنان را به سمت کارتنخوابی سوق میدهد. بر اساس آخرین آمارهای ارائهشده از سوی بهزیستی سن کارتنخوابی زنان به پانزده سال رسیده. در این گزارش به گفتوگو با یک زن کارتنخواب بهبودیافته و مدیر یک مرکز نگهداری زنان آسیبدیده نشستیم و برای حفظ حریم خصوصی و امنیت آنها از بیان نام واقعیشان پرهیز کردهظایم.
تجاوز محارم؛ دلیلی که پنهانش میکنند
تیپ پسرانه؛ راهحلی برای محافظت از تنِ زنانه
قانونی که دستوپای امید را میبندد
زنانی که از شمار چشمانمان کم میشوند
کودکیهای نکرده، زندگیهای درراهمانده
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر